حرف زدن اکوارده.
همش می‌ترسم حرفی بزنم که منظورم رو اونطوری که می‌خوام نرسونه. یا اصلا منظورم رو برسونه، ولی ادم مقابلم مثلا از ابراز احساسات خوشش نیاد و من زیادی affectionate باشم.
همه چیزو هزار بار می نویسم و پاک می کنم و فکر میکنم الان این واکنش درستی به این حرفه؟ نمیدونم.
حرف نزدن و تحمل تنهایی راحت تره.
اینطوری هم نمیتونم درست ارتباط برقرار کنم.
اینارو بگم بهش؟ گفتنش فایده ای هم داره؟
به نظرم هرکاری به خودت و دیگری آسیب نمیزنه،، بدون ترس از قضاوت،، بدون ترس از پس زده شدن، بدون هیچ ترسی بزن.. خطر کن و خودت باش.. برو جلو و خودت باش.. اینقدر سبک، سنگین نکن،، اونی که بخواد بمونه میمونه و اونی که بخواد بره، میره.. و اونی که با یه حرف میره، همون بهتر که بره..
اتفاقا همیشه برای خوشایند دیگران گفتن و انجام دادن،، از جاذبه و زیبایی آدم کم میکنه.. خطر کن و برای تایید و دوست داشته شدن،، کاری رو نکن.. واسه خودت بکن و خودت و خودت.. کسی که تورو بخواد،، همه جوره میخواد،، اونم که نخواد، هرکاریم کنی، نمیخواد..
نه فایده ای نداره...
لطفا،، خودت، خودتو دوست داشته باش.. تا خودت خودتو دوست نداشته باشی،، هیچکس دوستت نخواهد داشت.. تنهایی باشکوه بساز.. نه دوتایی الکی و به درد نخور..
منم درست و حسابی خوددوستی رو بلد نبودم اما تونستم و حالا زندگی خود به خود عوض شده و زیبا شده.. خوددوستی خیلیی عمیقه،، من ازش زیاد مینویسم..
