Blue & Grey

مطمئن نیستم چی می خوام. مطمئن نیستم بهتر شدن یعنی چی.
حس می کنم همش بیهوده و بی فایده ست.

امروز حس کردم نرمالم.
عادیم.
حس خوبی داشت.

قبل از انجام دادن کارای سخت خوراکی بخورید. خیلی راحت تر میشه.

وقتی میگم هیچکس نمیفهمه معنیش این نیست که من خیلی خاصم و فلان
معنیش اینه که تروخدا... یکی... یکی سعی کنه شرایطمو بفهمه... فقط یه نفر هم کافیه.... یه نفر بفهمه...

فاک ایت.
وات اور.

میخوام هر روز براش نامه بنویسم. هر روز نه. حداقل هفته ای یه بار. پایینشم یه چیز کوچولو بکشم.

ولی زنده می‌مونم؟
نه.

دارم له میشم.

everything is too much.

اصلا میفهمی تو ماچ یعنی چی؟

میفهمی اورولم شدن چه حسی داره؟

من احمق نیستم.

حرفاتونو مبفهمم.

ولی شما شرایط منو نمی فهمین.

فکر میکنین تلاش نکردم.

فکر میکنین فقط نمیخوام.

پس لطفا باهام حرف نزنین که نه وقت خودتونو تلف کنین نه من.

حرف نزن.
حرف نزن.
چرا حرف میزنی؟
حرفات همشون اشتباهن. اشتباه فهمیدی.
حرفی که زدی هم مهم نیست. هیچکس نمیخواد بشنودش‌.
حرف نزن.
حرف نزن.
حرف نزن.
ببخشید که حرف زدم.
ببخشید که جواب پیامتو دادم.
بهتر بود اصلا باهام حرف نمی‌زدی.
بهتر بود تلگراممو پاک می‌کردم.
بهتر بود هیچ راه ارتباطی ای نمیذاشتم گه کسی بخواد باهام حرف بزنه.
که من بهش جواب بدم.
که چرت و پرت بگم.

حرف زدن اکوارده.
همش می‌ترسم حرفی بزنم که منظورم رو اونطوری که می‌خوام نرسونه. یا اصلا منظورم رو برسونه، ولی ادم مقابلم مثلا از ابراز احساسات خوشش نیاد و من زیادی affectionate باشم.

همه چیزو هزار بار می نویسم و پاک می کنم و فکر میکنم الان این واکنش درستی به این حرفه؟ نمیدونم.

حرف نزدن و تحمل تنهایی راحت تره.

اینطوری هم نمیتونم درست ارتباط برقرار کنم.

اینارو بگم بهش؟ گفتنش فایده ای هم داره؟