コウノトリ

https://www.instagram.com/p/CFaw8EfDvgr/?igshid=4wvifta2byjp

فکر کنم اوکی نیست. ولی همه ی چیزی که میتونم داشته باشم همینه.

یه چیز هایی که شاید برای بقیه عجیب باشه اصلا برام مهم نیست.

کشتن خودم راحت تر از اینه که با استاده حرف بزنم.
نه من احمق نیستم.
تویی که فکر میکنی اغراق میکنم، احمقی.

من نه با نژادپرستا تعارف دارم نه هوموفوبا (و سایر این فوب های مشابه.)

وقتی میگه دوست داری در مورد چی صحبت کنیم، میگم هیچی. گفتم نمیخوام در مورد هیچی صحبت کنم.
ولی وقت تلف کردنه اگه حرف نزنم.
اگه میخواستم حرف نزنم اصلا نباید شروعش می کردم.
الانم مطمئن نیستم در مورد چی حرف بزنم فردا.
دلم نمیخواد هیچ کدوم گزینه های توی مغزمو بگم.
واقعااا دلم نمیخواد.
هردفعه به خودم میگم که: دفعه بعد حتما اینو میگم.
ولی دفعه ی بعد میاد و من همونقدر نمیخوام حرف بزنم که جلسه ی قبلش.

یس ایم گرامپی اگین. یس ایت هز سامتینگ تو دو ویت ن. یس ای شود تل هر. نو ای کنت تل هر. ای مین شی الردی نوز.. ایف ای تل هر شی ویل جاست اپالجایز فور سامتینگ دت شی هد نو کنترل اور. ایتس نات هر فالت. ای نو ایت. بات ایم گرامپی اند ای اکت لایک ا بچ. سو ای میک هر سد. ای دیزرو دث.

یو نو وات؟ دلم می‌خواد بمیرم.

فکر نکنم اگه قلبم منفجر بشه زنده بمونم.

امروزم هیچکاری نکردم.


یعنی خب زبان خوندم یه مقدار. ولی خب....